Objective: Complications associated with wound healing after abdominal tumor operations continue to be a significant problem. This study aimed to determine the significance of retention sutures in preventing these complications. For this purpose, early and late term results of patients who underwent application of polydioxanone (PDS) and additional retention sutures for abdominal closure were retrospectively evaluated. Material and Methods: Clinical files of 172 patients who were operated due to gastrointestinal tract malignancies in our clinic between January 2007 and January 2011 were retrospectively analyzed. Patients in whom the fascia was repaired only with PDS (Group 1) were compared to patients in whom the fascia was repaired with PDS and retention sutures (Group 2) in terms of age, gender, postoperative evisceration-wound infection (<1 month)-incisional hernia (>1 month), incision type, co-morbid factors, and operative time. Results: There was no significant difference between the two groups in terms of age or gender (p=0.680 and p=0.763). No significant difference was detected in terms of postoperative incisional hernia (p=0.064). Evisceration and post-operative wound infection were significantly lower in Group 2 as compared to Group 1 (p=0.008 and p=0.002). Operative time was significantly longer in Group 1 than in Group 2 (p<0.0001). Co-morbid features were significantly higher in Group 2 than in Group 1 (p<0.0001). There were no significant differences between the groups in terms of incision type (p=0.743). Conclusion: In the presence of co-morbid factors that disrupt wound healing in surgical patients with gastrointestinal malignancy, retention suture can be safely used as a supplement for optimal wound care.
Amaç: Abdominal tümör cerrahisi sonrası görülen yara iyileşmesi ile ilgili komplikasyonlar hala önemli bir problem olmaya devam etmektedir. Bu komplikasyonların önlenmesinde retansiyon sutürünün önemini belirlemek amacı ile batın kapamada polidioksanon (PDS) kullanılan hastalarla, PDS'ye ilave retansiyon sütür takviyesi de yapılan hastaların erken ve geç dönem sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi.Gereç ve Yöntemler: Kliniğimizde Ocak 2007-Ocak 2011 tarihleri arasında gastrointestinal sistem malignitesi nedeni ile opere edilen 172 hastanın dosyaları retrospektif olarak incelendi. Sadece PDS ile fasya tamiri yapılan hastalarla (Grup 1), PDS ve retansiyon sütürü ile fasya tamiri yapılan hastalar (Grup 2) yaş ortalamaları, cinsiyet farklılığı, postoperatif eviserasyon-yara enfeksiyonu (<1 ay)-kesi fıtığı (>1 ay), insizyon şekilleri, komorbidite faktörleri ve operasyon süreleri yönünden karşılaştırıldı.Bulgular: İki grup arasında yaş ortalamaları ve cinsiyet açısından anlamlı farklılık kaydedilmedi (p=0,680 ve p=0,763). Postoperatif kesi fıtığı açısından anlamlı farklılık saptanmadı (p=0,064). Eviserasyon ve postoperatif yara enfeksiyonu Grup 2'de Grup 1'e göre anlamlı olarak az bulundu (p=0,008 ve p=0,002). Operasyon süresi Grup 1'de Grup 2'den anlamlı olarak uzun bulundu (p<0,0001). Komorbidite özellikleri Grup 2'de Grup 1'e göre anlamlı olarak fazlaydı (p<0,0001). İnsizyon şekilleri açısından gruplar arasında anlamlı fark görülmedi (p=0,743).Sonuç: Malignite nedenli gastrointestinal cerrahi hastalarında yara iyileşmesini bozan komorbid faktörler de mevcut ise retansiyon sütür takviyesini optimal yara bakımı ve takip koşullarında güvenle uygulayabiliriz
