The statute of limitations is an institution of misdemeanour law, which refers to the period between the commission of an act constituting a misdemeanour and the imposition of an administrative fine for that act and is similar to the statute of limitations in criminal law. Although the Misdemeanours Code does not contain any grounds for suspending or interrupting the statute of limitations, the Council of State’s consistent practice is that the time spent in administrative jurisdiction is not taken into account when calculating the statute of limitations. This study first examines how the concept of statute of limitations was regulated in the Misdemeanour Law No. 5326 with the reform of the Turkish Penal System and how it affected the special codes, and then determines that the case law of the Council of State has followed the same course even after the changes in the special codes. It is then concluded that the case law of the Council of State is both contrary to the letter of the law and incompatible with the purpose of the statute of limitations. On the other hand, when the recent case law of the Council of State is analyzed, it is predicted that there may be a return from the case law contrary to the letter of the law in the future. Likewise, it is concluded that there is no unity of judicial practice between the Court of Cassation and the Council of State regarding the interruption of the statute of limitations for investigation in misdemeanors, and that the practice of the Court of Cassation is in line with the letter of the law.
Soruşturma zamanaşımı, kabahat teşkil eden bir fiilin işlendiği tarihten itibaren başlayan, bu fiil hakkında idari para cezası kararı verilene kadar işleyen süreyi ifade eden ve ceza hukukundaki dava zamanaşımı ile benzerlikler taşıyan bir kabahatler hukuku müessesesidir. 5326 sayılı Kabahatler Kanunu’nda zamanaşımını durduran veya kesen herhangi bir sebebe yer verilmemekle birlikte Danıştay’ın istikrarlı uygulamasında idari yargıda geçen sürenin zamanaşımının hesaplanmasında dikkate alınmadığı görülmektedir. Bu çalışmada öncelikle, Türk ceza hukuku reformuyla birlikte zamanaşımı kavramının 5326 sayılı Kabahatler Kanunu’nda nasıl düzenlendiği ve bunun özel kanunları nasıl etkilediği incelenmiş, devamında özel kanunlardaki değişikliklerden sonra dahi Danıştay’ın içtihatlarının aynı yönde seyrettiği tespitinde bulunulmuştur. Ardından Danıştay uygulamasının hem kanun lafzına aykırı olduğu hem de zamanaşımı müessesesinin amacıyla imtizaç etmediği şeklinde değerlendirmelerde bulunulmuştur. Diğer bir yandan, Danıştay’ın yakın dönem kararları tahlil edildiğinde, gelecekte kanun lafzına aykırı içtihattan dönüş yapılabileceğine dair tespitte bulunulmuştur. Keza, Yargıtay ile Danıştay uygulaması arasında kabahatlerde soruşturma zamanaşımının kesilmesi hususunda uygulama birliğinin bulunmadığı, Yargıtay uygulamasının kanun lafzına muvafık olduğu kanaatine varılmıştır.
