Background: The aim of this in vitro study was to assess the influence of an oxalate desensitizer on long-term (3 years) bonding of a resin composite applied with different adhesive procedures strength to dentin. Methods: Forty extracted human molars were embedded in acrylic resin with buccal surfaces positioned for surface treatment and composite bonding. The buccal surfaces were ground to obtain flat dentin surfaces (n=40).They were randomly divided into four groups (n=10). Group 1: 32% phosphoric acid (Uni-etch) etching, Oxalate desensitizer (BisBlock) application, etch&rinse adhesive (One Step Plus) application. Group 2: Oxalate desensitizer, self-etch adhesive (Tyrian Spe + One Step Plus). Group 3: 32% phosphoric acid etching, etch&rinse adhesive and Group 4: Self-etch adhesive. After the respective pretreatment sequences, a teflon tube (4x2 mm)was attached to the dentin surfaces and filled with a hybrid resin composite (TPH Spectrum). Following storage in distilled water for 3 years, the specimens subjected to shear bond test. Data were analyzed using KruskallWallis test and pairwise comparisons were made by Conover method. Results: The oxalate desensitizer application before self-etch adhesive (Group 2) use significantly decreased the bond strength to dentin (p<0.05). There was no statistically significant difference among group 1, Group 3 and Group 4. Conclusion: The oxalate desensitizer application might negatively affect the long term shear bond strength of self-etch adhesives to dentin.
Amaç: Bu in vitro çalışmanın amacı bir oksalat hassasiyet gidericinin, farklı adeziv prosedürlerle dentin dokusuna uygulanan bir rezin kompozitin uzun dönem bağlanma dayanımı (3 yıl) üzerine etkisinin değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: Kırk adet çekilmiş insan molar dişi bukkal yüzeyleri açıkta kalacak biçimde, akrilik bloklara yerleştirilmiştir. Dişlerin bukkal yüzeyleri, düzgün dentin yüzeyi elde edilene kadar aşındırılmıştır. Örnekler, rastgele dört gruba ayrılmıştır (n=10). Grup 1: %32 fosforik asit (Uni-etch), Oksalat hassasiyet giderici (BisBlock), asitle ve yıka adeziv (One Step Plus) uygulaması. Grup 2: Oksalat hassasiyet giderici, kendinden asitli adeziv (Tyrian Spe+One Step Plus) uygulaması. Grup 3: %32 fosforik asit, asitle ve yıka adeziv uygulaması. Grup 4: kendinden asitli adeziv uygulaması. Yüzey hazırlığı işlemlerinin ardından, dentin yüzeylerine yerleştirilmiş teflon tüpler (4x2 mm) hibrit rezin kompozit (TPH Spectrum) ile doldurulmuştur. Distile suda 3 sene süren bekleme periyodunun ardından örneklere, makaslama bağlanma dayanım testi uygulanmıştır. Veriler, Kruskall-Wallis testi ve Conover metodu ile istatistiksel olarak analiz edilmiştir. Bulgular: Kendinden asitli adeziv öncesi uygulanan oksalat hassasiyet giderici (Grup 2) bağlanma dayanımını istatistiksel olarak anlamlı derecede düşürmüştür (p<0,05). Grup 1, Grup 3 ve Grup 4 arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık gözlenmemiştir. Sonuç: Oksalat hassasiyet giderici uygulaması kendinden asitli adezivlerin dentin dokusuna uzun dönem bağlanma dayanımını negatif olarak etkileyebilir.
