Amaç: Dikey kök kırığı (VRF), ilgili dişin çekimini gerektiren, endodontik tedavinin komplikasyonlarından biridir. Bu ileriye dönük çalışmanın amacı, çekim endikasyonu bulunan endodontik tedavi görmüş dişler değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: 1 yıllık bir süre boyunca 241 diş gözlendi. Tüm vakalar çekim endikasyonu bulunan endodontik tedavi görmüş dişler arasından seçildi. Hasta ve ilgili diş ile ilgili klinik belirtiler, işaretler ve bilgiler kaydedildi. Bulgular: 241 vaka arasında toplam 17 (%7,02) VRF vakası gözlendi. VRF, en sık alt çene birinci büyük azı dişlerin mesial köklerinde (% 23,5) meydana gelmiş ve bu dişlerin en sık çekilen dişler olduğu bulunmuştur (%35,2). Üst çene birinci büyük azı dişlerde VRF görülme sıklığı % 23,5; takiben, üst çene birinci ve ikinci küçük azı dişler aynı oranla (% 11,7), en sık kırılan dişler olmuştur. Kırıklar ağırlıklı olarak bukko-lingual idi ve kadın hastalarda daha sıktı (% 58,8). Ortalama hasta yaşı 36 idi ve VRF oluşana dek geçen ortalama sure 45 ay idi. VRF görülen dişlerin çoğunda kompozit onarım (% 41,1) vardı. Dişlerin % 23,5'inde post restorasyon vardı ve bu postlu dişlerin % 75'inde tam kron vardı. VRF alt çenedeki dişlerde ve üst çenedeki dişlerde benzer frekansta bulundu (p>0,05). Sonuç: Endodontik tedaviden ortalama 45 ay sonra, alt çene birinci büyük azı dişler VRF nedeniyle sıklıkla çekime daha yatkın bulundu. Kırık gelişiminin olası nedenlerini ve kanıtlarını belirlemek için daha ileri araştırmalar gereklidir.
Objectives: Vertical root fracture (VRF) is one of the complications of endodontic treatment which results extraction of the related tooth. The purpose of this prospective study was to evaluate prevalence of VRF in extracted endodontically treated teeth. Materials and Methods: During a 1 year period 241 teeth were observed. All of the cases were from extracted teeth after endodontic treatment. Clinical signs, symptoms, the informations about patient and related tooth were recorded. Results: A total of 17 (7.02%) cases of VRF occurring among 241 cases were observed. The VRF occurred most frequently in the mesial roots of the mandibular first molars (23.5%) and they were the most frequently extracted teeth (35.2%). The VRF prevalence of maxillary first molars was 23.5%, maxillary first and second premolars with a same frequency (11.7%) were the following most fractured teeth. The fractures were predominantly buccolingual and were more frequent in female patients (58.8%). The mean patient age was 36 years and the mean time to VRF was 45 months. Most of the teeth which undergo VRF had a composite restoration (41.1%). 23.5% of the teeth had a post restoration and from among these posted teeth 75% were fully crowned. VRF was found similar frequency in mandibular teeth and in maxillary teeth (p>0.05). Conclusions: After average of 45 months from endodontic treatment, mandibular first molar teeth were found most frequently prone to extraction due to VRF. Further investigation is necessary to determine the possible causes and evidence of fracture development.
