ÖZAmaç: Çalışmamızın amacı; özel eğitim alan engelli bireylerin ve bakım verenlerinin fiziksel aktivite düzeylerini araştırmaktır.Gereç: Çalışmaya 5-18 yaşları arasında olan 15 bedensel engelli, 15 hafif mental retarde ve 15 otizm tanısı almış 45 engelli birey ve bakım vereni dahil edildi.Yöntem: Engelli bireylerde değerlendirme için Çocukluk ve Ergenlik Fiziksel Aktivite Biçimleri Anketi (ÇFA) ve pedometre kullanılırken bakım verenlerde Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi Kısa Formu (UFAA-KF), Cooper Anketi ve pedometre kullanıldı.Bulgular: Engelli bireylerde kullanılan ÇFA‟nın motor kısmında (1-8 arası kısım) grup içi değerlendirme sonuçları arasında anlamlı fark bulunmuştur (p=0,006). Engelli bireylerde gruplar arası pedometre sonuçları arasında anlamlı fark bulunmamıştır (p>0,05). Engelli bireylerde gruplar arası ÇFA‟nın motor kısmında (1-8 arasıkısım) bedensel engelli bireylerle otizmli bireyler arasında anlamlı fark bulunmuştur (p=0,004). Bakım verenlerde kullanılan; UFAA-KF, pedometre, Cooper Anketinde grup içi ve gruplar arası sonuçlar arasında anlamlı fark bulunmamıştır (p>0,05).Sonuç: Çocukların aktif ve sosyal yaşamda daha bağımsız olmaları fiziksel aktivite ile mümkündür. Bakım verenler çeşitli faktörler nedeniyle inaktif durumdadır. Bu konu ile ilgili çeşitli seminerler düzenlenerek bilinç düzeyinin arttırılması gerektiği görüşündeyiz
ABSTRACTPurpose: The aim of this study is to investigate the physical activity levels of disabled individuals who take special education and caregivers.Materials and Methods: Between the ages of 5-18 who meet the inclusion criteria for our study; 45 handicapped individuals who had 15 bodily handicaps, 15 mild mental retardations and 15 autism and their care givers were taken. For the assessment of disabled individuals; the Childhood and Adolescent Physical Activity Forms Questionnaire (CPA) and pedometer were used. Caregivers were evaluated with; International Physical Activity Questionnaire Short Form (IPAQ-SF), Cooper Survey and pedometer.Results: İn the motor part of the CPA (1-8 part) used in disabled individuals, there was a significant difference between the scores of intra-group evaluation results in the CPA (p= 0.006). There was no significant difference between the inter-group pedometer results of disabled individuals (p>0.05). A significant difference found in the motor part of the CPA (1-8 part) between the inter-group evaluation results of individuals with physical disabilities and individuals with autism (p = 0.004). Used in caregivers; there was no significant difference intragroup and inter-group between IPAQ-SF, pedometer, Cooper Questionnaire (p> 0.05).Conclusion: İt is possible for children to be more independent in active and social life by physical activity. Caregivers are inactive because of several factors. We believe that the awareness level should be increased by organizing various seminars on this subject
