Amaç: Serebral palside ekin kontraktürü çoğunlukla aşil tendonu uzatma prosedürleri ile tedavi edilmektedir.Bu işlemlerin en önemli komplikasyonu ise tendonun aşırı uzatılmasına bağlı gelişen ve yürümeyi olumsuzetkileyen pes kalkaneus deformitesidir. Bu çalışma ile serebral palsi tanılı hastalarda gelişen iyatrojenik peskalkaneus deformitesinin tibialis anterior ve peroneus brevis tendon transferleri ile tedavisinin etkinliğinibelirlemek amaçlanmıştır.Gereç ve yöntem: Çalışmaya ortalama yaşları 11.5 olan 8 çocuk (14 ayak) dahil edilmiştir. Ameliyat öncesi vesonrası kaba motor fonksiyon sınıflama sistemi (GMFCS) seviyeleri, ayak bileği eklem hareketleri ve kas gücüdeğerlendirmeleri yapılmıştır. Ameliyat sonrası ayrıca plantar fleksiyon tork gücü de bakılmıştır.Bulgular: Ortalama 43 aylık (25-90 ay) takip sonunda ameliyat öncesinde plantar fleksiyonu olmayan hastalardaortalama 10.1 derece aktif plantar fleksiyon elde edilmiştir. Tork değerleri ise 90°/sn ve 120°/sn açısal hızlarda14.6 ve 8.7 N/m olarak ölçülmüştür.Sonuç: Serebral palsi hastası çocuklarda gastroknemius-soleus kompleksinin aşırı uzatılmasına bağlı gelişenpes kalkaneus deformitesinin yeni bir teknik olarak tibialis anterior ve peroneus brevis tendonlarının aşiltendonuna transferleri ile plantar fleksiyon gücünde ve GMFCS seviyelerinde anlamlı iyileşme elde edilmiştir.
Purpose:Heel cord/calcaneal tendon lengthening procedures are commonly performed to treat the equinus deformity in cerebral palsy. Although it is mostly successful, pes/talipes calcaneus deformity secondary to over lengthening can be considered to be the most significant complication. The purpose was to determine the effectiveness of tibialis anterior and peroneus brevis tendon transfers in the surgical reconstruction of iatrogenic pes calcaneus deformity in cerebral palsy patients. Materials and methods: Fourteen feet of eight patients were included. The average age was 11.5 years. Gross functional capacity, range of motion and muscle strength evaluations were compared pre- and postoperatively. Besides, power of plantar-flexion torque was checked. Results: The mean follow up was 43 (range: 25–90) months. None of the patients could perform measurable plantar flexion, preoperatively. The mean values for postoperative plantar flexion and dorsiflexion were 10.1° and 17.1°, respectively. Postoperatively, mean peak torques at 90°/sec and 120°/sec for plantar flexion were 14.6 and 8.7 N/m, respectively. Conclusion: Significant improvement was observed in the plantar flexion power and GMFCS levels after using this technique to treat pes calcaneus foot deformity due to over-lengthening of the gastro-soleus muscle complex in CP patients
