Objective: This descriptive study was conducted in a foundation university hospital
complex in Istanbul and aimed to evaluate the anxiety in physicians who provide new type 2019
coronavirus disease (COVID) related and non-COVID-19-related services.
Materials and Methods: This study included 50 physicians who provide COVID-19-related services
and 52 physicians with non-COVID-19-related services. A questionnaire that contains sociodemographic and occupational characteristics of physicians and a state-trait anxiety scale were
used as data collection tools. Data were collected through an online survey application. Data
analysis checked the variable distribution using the Shapiro-Wilk normality test. Since no normal
distribution was found, the Mann-Whitney U test was used for comparisons of two groups, and
the Kruskal-Wallis test was used for comparisons of more than two groups. The Pearson correlation
analysis was performed for correlation analysis.
Results: Our study determined significantly higher mean state anxiety scores of physicians who
provide COVID-19-related services than that of the other group (p<0.05). According to age groups,
the mean trait anxiety scores of physicians aged 43 years and over who provide COVID-19-related
services were significantly lower than that in physicians who provide non-COVID-19-related
services (p<0.05). A strong positive correlation was found in the state and trait anxiety scale mean
scores between both groups (p<0.05). Therefore, state and trait anxiety increase in correlation.
Conclusion: Our study revealed higher state anxiety of physicians who provide COVID-19-related
services than that of physicians who provide non-COVID-19-related services. Additionally, no
difference was found in the trait anxiety, which indicates that working in the pandemic services
causes anxiety.
Amaç: Bu çalışma İstanbul’da bir vakıf üniversitesi hastaneler kompleksinde yeni tip 2019
koronavirüs hastalığı (COVID) ve COVID dışı servislerde çalışan hekimlerde anksiyetenin
değerlendirilmesi amacıyla yapılmış tanımlayıcı bir çalışmadır.
Gereç ve Yöntem: Çalışma kapsamına, pandemi servislerinde çalışan 50, pandemi dışı servislerde
çalışan 52 hekim alınmıştır. Veri toplama aracı olarak hekimlerin sosyo-demografik ve mesleki bazı
özelliklerini içeren anket formu ve durumluk-süreklilik kaygı ölçeği kullanılmıştır. Veriler online anket
uygulaması yoluyla toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde verilerin normal dağılım gösterip
göstermediğine Shapiro-Wilk normallik testi ile bakılmıştır. Verilerin normal dağılım göstermediği
için iki grup karşılaştırmalarında Mann-Whitney U testi, ikiden fazla grup karşılaştırmalarında ise
Kruskal-Wallis testi kullanılmıştır. Korelasyon analizinde ise Pearson korelasyon analizi yapılmıştır.
Bulgular: Çalışmamızda pandemi servislerinde çalışan hekimlerin durumluk kaygı puan
ortalamalarının, pandemi dışı servislerde çalışan hekimlerin kaygı puan ortalamalarından daha
yüksek olduğu ve aradaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu saptanmıştır (p<0,05). Cinsiyete
göre pandemi servisinde çalışan kadın hekimlerin durumluk kaygı puan ortalamalarının erkek
hekimlerden daha yüksek ve farkın istatistiksel olarak önemli olduğu belirlenmiştir (p<0,05). Yaş
gruplarına göre pandemi servislerinde çalışan 43 yaş ve üzerindeki hekimlerin süreklilik kaygı puan
ortalamalarının diğer yaş gruplarındaki hekimlerden daha düşük ve farkın istatistiksel olarak önemli
olduğu saptanmıştır (p<0,05). Hem pandemi servislerinde çalışan hekimlerin hem de pandemi
servisleri dışında çalışan hekimlerin durumluk ve süreklilik kaygı ölçeği puan ortalamaları arasında
pozitif yönlü kuvvetli ilişki saptanmıştır (p<0,05). Yani durumluk kaygı arttıkça süreklilik kaygı,
süreklilik kaygı arttıkça durumluk kaygı da artmaktadır.
Sonuç: Çalışmamızda pandemi servislerinde çalışan hekimlerin durumluk kaygısının diğer servislerde
çalışan hekimlerden daha fazla olduğu ve süreklilik kaygısı arasında bir fark bulunamaması pandemi
servisinde çalışmanın anksiyeteye neden olduğunu göstermektedir
