Amaç: Bu çalışma İstanbul’da bir vakıf üniversitesi hastaneler kompleksinde yeni tip 2019 koronavirüs hastalığı (COVID) ve COVID dışı servislerde çalışan hekimlerde anksiyetenin değerlendirilmesi amacıyla yapılmış tanımlayıcı bir çalışmadır. Gereç ve Yöntem: Çalışma kapsamına, pandemi servislerinde çalışan 50, pandemi dışı servislerde çalışan 52 hekim alınmıştır. Veri toplama aracı olarak hekimlerin sosyo-demografik ve mesleki bazı özelliklerini içeren anket formu ve durumluk-süreklilik kaygı ölçeği kullanılmıştır. Veriler online anket uygulaması yoluyla toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde verilerin normal dağılım gösterip göstermediğine Shapiro-Wilk normallik testi ile bakılmıştır. Verilerin normal dağılım göstermediği için iki grup karşılaştırmalarında Mann-Whitney U testi, ikiden fazla grup karşılaştırmalarında ise Kruskal-Wallis testi kullanılmıştır. Korelasyon analizinde ise Pearson korelasyon analizi yapılmıştır. Bulgular: Çalışmamızda pandemi servislerinde çalışan hekimlerin durumluk kaygı puan ortalamalarının, pandemi dışı servislerde çalışan hekimlerin kaygı puan ortalamalarından daha yüksek olduğu ve aradaki farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu saptanmıştır (p<0,05). Cinsiyete göre pandemi servisinde çalışan kadın hekimlerin durumluk kaygı puan ortalamalarının erkek hekimlerden daha yüksek ve farkın istatistiksel olarak önemli olduğu belirlenmiştir (p<0,05). Yaş gruplarına göre pandemi servislerinde çalışan 43 yaş ve üzerindeki hekimlerin süreklilik kaygı puan ortalamalarının diğer yaş gruplarındaki hekimlerden daha düşük ve farkın istatistiksel olarak önemli olduğu saptanmıştır (p<0,05). Hem pandemi servislerinde çalışan hekimlerin hem de pandemi servisleri dışında çalışan hekimlerin durumluk ve süreklilik kaygı ölçeği puan ortalamaları arasında pozitif yönlü kuvvetli ilişki saptanmıştır (p<0,05). Yani durumluk kaygı arttıkça süreklilik kaygı, süreklilik kaygı arttıkça durumluk kaygı da artmaktadır. Sonuç: Çalışmamızda pandemi servislerinde çalışan hekimlerin durumluk kaygısının diğer servislerde çalışan hekimlerden daha fazla olduğu ve süreklilik kaygısı arasında bir fark bulunamaması pandemi servisinde çalışmanın anksiyeteye neden olduğunu göstermektedir
Objective: This descriptive study was conducted in a foundation university hospital complex in Istanbul and aimed to evaluate the anxiety in physicians who provide new type 2019 coronavirus disease (COVID) related and non-COVID-19-related services. Materials and Methods: This study included 50 physicians who provide COVID-19-related services and 52 physicians with non-COVID-19-related services. A questionnaire that contains sociodemographic and occupational characteristics of physicians and a state-trait anxiety scale were used as data collection tools. Data were collected through an online survey application. Data analysis checked the variable distribution using the Shapiro-Wilk normality test. Since no normal distribution was found, the Mann-Whitney U test was used for comparisons of two groups, and the Kruskal-Wallis test was used for comparisons of more than two groups. The Pearson correlation analysis was performed for correlation analysis. Results: Our study determined significantly higher mean state anxiety scores of physicians who provide COVID-19-related services than that of the other group (p<0.05). According to age groups, the mean trait anxiety scores of physicians aged 43 years and over who provide COVID-19-related services were significantly lower than that in physicians who provide non-COVID-19-related services (p<0.05). A strong positive correlation was found in the state and trait anxiety scale mean scores between both groups (p<0.05). Therefore, state and trait anxiety increase in correlation. Conclusion: Our study revealed higher state anxiety of physicians who provide COVID-19-related services than that of physicians who provide non-COVID-19-related services. Additionally, no difference was found in the trait anxiety, which indicates that working in the pandemic services causes anxiety.
