The phenomenon of migration occurs in various forms, with the migration from rural villages to cities being extensively studied, particularly in the last century. This movement naturally impacts the cities and their inhabitants. During the Republican Era, Istanbul experienced significant rural immigration, especially since the 1950s, leading to rapid urbanization. This process had substantial effects on Turkey’s social structure, with Istanbul, as a heterogeneous component of the social structure, being the city most profoundly affected by the social transformation. The large influx of people into the city quickly became involved in urban production. While the established elites were responsible for distributing the urban product, newcomers sought to participate in the distribution mechanism. Similar to the city’s residents, the new citizens desired involvement in both production and distribution. Unlike the established population, this immigrant mass exhibits characteristics of urbanization while preserving rural structures and values. Over time, this mass has begun to establish itself as a stakeholder in all political, economic, social, and cultural aspects of the city. Within this framework, two distinct elite groups have emerged, with the residents being included in the elite category. Individuals and masses of non-elite origin have transformed into elites. As they underwent this transformation, the old elites, in communication and interaction with them, also had to adapt in order to maintain their position. In this context, the migration and urbanization processes, which intensified since the 1950s and peaked in the 1980s, have significantly impacted the transformation of the elite in Istanbul. This transformation has resulted in a radical change in local politics in terms of local political demands and the profile of local politicians. This study presents findings obtained through in-depth interviews with local politicians as part of field research, which were used to interpret the social transformation and changes in local politics in Istanbul.
Göç olgusu çeşitli şekillerde gerçekleşmektedir. Köyden kente göç özellikle son yüzyılda oldukça irdelenmiş bir konudur. Kente temas eden bu serüven, doğal olarak kenti ve kentliyi etkilemektedir. Cumhuriyet Dönemi’nde İstanbul, özellikle 1950’li yıllardan itibaren çok yoğun biçimde kırsal göç almıştır. Söz konusu süreç, hızlı bir kentlileşmeyi beraberinde getirmiştir. Bu durumun Türkiye’nin toplumsal yapısına büyük etkileri olmuştur. Toplumsal yapının heterojen bir parçası olan İstanbul, sosyal dönüşümden en çok etkilenen kent olmuştur. Kente gelen büyük kitleler, kentsel üretime hızlı bir biçimde katılmıştır. Kentsel ürünün dağıtımı yerleşik elitler tarafından yapılmaktayken gelenler bir süre sonra dağıtım mekanizmasına katılmak istemiştir. Yeni kentliler, yerleşikler gibi hem üretim hem dağıtım süreçlerine dahil olmak istemiştir. Bu göçmen kitle eskilerden farklı olarak, kırsal yapı ve değerleri koruyarak kentlileşme özelliği taşımaktadır. Anılan kitle, zaman içerisinde siyasal, iktisadi, sosyal ve kültürel tüm sahalarda kentin paydaşı olarak yer almaya başlamıştır. Bu çerçevede, elit zümreye dahil yerleşiklerle birlikte iki farklı elit grup ortaya çıkmıştır. Elit kökenli olmayan birey ve kitleler elitleşerek dönüşmüştür. Onlar dönüşürken onlarla iletişim ve etkileşim halinde bulunan eski elitler ise konumlarını kaybetmemek için dönüşme mecburiyetinde kalmıştır. Bu bağlamda, 1950’lerden itibaren yoğunlaşıp 1980’lerde zirve yapan göç ve kentleşme sürecinin İstanbul’da elit dönüşümüne büyük bir etkisi olmuştur. Bu dönüşüm yerel siyaseti, yerel siyasal talepler ve yerel siyasetçi profili yönünden köklü biçimde değiştirmiştir. Bu çalışmada, saha araştırması kapsamında yerel siyasetçilerle yapılan derinlemesine görüşmeler neticesinde ortaya çıkan bulgular bulunmaktadır. Elde edilen bulgular, toplumsal dönüşümün ve İstanbul’daki yerel siyasetin değişiminin yorumlanmasında kullanılmıştır.
